Zapach pergaminu #7 Cuba Libre

Książki pochłaniam niczym tlen z powietrza, ale żeby wybrać jakąś do przedstawienia na blogu... Z tym jest znacznie trudniej. Albo nie zachwycają aż tak, jakbym tego oczekiwała, albo są takie, że trudno właściwie o nich pisać, bo same sobą są recenzją. W końcu jednak udało się znaleźć pozycję, wydaje mi się, idealną. Książka znanej podróżniczki i dziennikarki, Beaty Pawlikowskiej, Blondynka na Kubie.

źródło: Lubimyczytac.pl

Beata Pawlikowska pisze bardzo lekkim i przyjemnym językiem. Czytanie jej książek należy do rozkosznej przyjemności. Nie trzeba się skupiać na poszczególnych literach, wyrazach i zdaniach, by zrozumieć ich sens. Można od razu zatopić się w niezwykłej podróży do świata, który jest egzotycznym kierunkiem turystów lubujących w wakacjach all inclusive, jednak autorka przedstawia rzeczywistość oczami tubylców, a przynajmniej próbuje właśnie w ten sposób poznać odwiedzany kraj. 

Nie jest łatwo ruszyć w podróż do obcego kraju i wtopić się w tłum jego rodowitych mieszkańców. Jak dobrze byśmy się nie nauczyli języka, jak dobrze byśmy nie poznali obyczajów i próbowali na własną rękę odkrywać nowe ścieżki nieprzeznaczone dla zagranicznych turystów, w oczach tubylców zawsze pozostaniemy obcymi, albo przynajmniej jakimiś dziwakami. Do jakich nieraz kroków trzeba się posunąć, żeby nas wpuścili na pokład autobusu, który jest przeznaczony tylko dla tubylców... Dobrze o tym wie autorka i w książce opisuje swoje perypetie związane z podróżowaniem w stylu globtrotera po Kubie, która grubą linią oddziela Kubańczyków od przyjezdnych.

Ale nie jest to tylko wycieczka po wyspie. To także wyprawa w jej historię. A na swojego przewodnika pani Beata wybrała Erensta Che Guevarę. Teoretycznie to jego śladami podąża odkrywając Kubę. Jednak ja odniosłam wrażenie, że te dwie podróże odbywały się jednak na osobnych płaszczyznach i niewiele je ze sobą łączyło. Trudno połączyć wycieczkę po wyspie, jednocześnie opisując życie człowieka, który dopiero w późniejszych latach stanął na Kubie, a wcześniej podróżował niemalże po całym świecie. Mimo to udaje się przekazać czytelnikowi wszystkie najważniejsze informacje. 

Czy udało się autorce dojść do prawdy? Bo jak wskazuje podtytuł książki Na tropie prawdy Ernesta Che Guevary, Pawlikowska miała zamiar dowiedzieć się, jakim naprawdę człowiekiem był Che. Moim zdaniem niekoniecznie. Ale trudno się dziwić. W końcu nie jest to książka biograficzna. Jednak jako pozycja podróżnicza, spełniła swoje zadanie. Bo nie tylko poznajemy wyspę i samo państwo, ale także pani Beacie udaje się odkryć prawdę dotyczącą samego podróżowania i reakcji tubylców na zaciętych globtroterów. Jak już wcześniej wspomniałam, nieważne jak bardzo byśmy się starali, w obcym kraju zawsze pozostaniemy obcymi. 

Co jeszcze mi się spodobało? To, że autorka nie ukrywa, że podróże oprócz swojego pięknego, pozytywnego oblicza, mają też ciemną stronę. Ale to nie znaczy, że lepiej siedzieć w domu i nigdzie z niego nie wychodzić, by uniknąć niebezpieczeństwa. Zło niestety czai się wszędzie, a człowiek tak właściwie nigdzie nie jest w 100% bezpieczny. Zaś czynniki, które dają nam poczucie bezpieczeństwa, tj. np. znana okolica, znany język, znani ludzie, mogą się okazać złudnymi. I cały pic polega na tym, by to zrozumieć i odważyć się ruszyć w świat. Bo czasami obcy mogą okazać się bardziej pomocni, niż znajomi. Takie niestety jest życie. Niczego nie możemy być pewni. Ale to nie jest powód, by rezygnować z marzeń. Zawsze trzeba mieć nadzieję, że będzie dobrze. A nuż okaże się, że będzie jeszcze lepiej?

I tak oto zeszłam z tematu. Cóż, chyba czas już kończyć ten post, bo ręce za bardzo się wczuły w to stukanie po klawiaturze i za chwilę już w ogóle nie będę mogła przestać pisać :)

Nie, to nie może być koniec. Chciałabym jeszcze wspomnieć, że post powstał przy okazji akcji Międzyblogowego Kącika Czytelniczego. W związku z akcją mam zamiar publikować podobne recenzje, jeśli tak można nazwać to moje pisanie, raz w miesiącu. Ale żeby za bardzo nie odbiegać od głównego założenia bloga, postaram się o książki podróżnicze.

Dobrze, teraz już na pewno koniec ;)