No i wreszcie docieramy do jednego z najbardziej znanych miejsc na mapie Portugalii, czyli do Sintry, która jest wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO ze względu na swoją spuściznę architektoniczną.

Ostatni wpis z Portugalii zakończyłam tak jakby bez zakończenia, ale nie potrafiłam nic więcej napisać na temat Lizbony. Nie chciałam tworzyć kolejnego przewodnika po tym mieście z dziesiątkami informacji historycznych i ciekawostkami. Miałam potrzebę, żeby napisać coś od siebie, od serca. Lizbona na swój sposób wywołała we mnie ciekawe odczucia. Niby mi się to miasto nie podobało, ale jednak potrafię zrozumieć, dlaczego niektórzy w Lizbonie się zakochują. Lizbona nie jest moja, ale nie płaczę z tego powodu. Może nawet trochę się cieszę. Nie wszystko przecież musi mi się podobać. A dzięki takiej różnorodności co do odczuć w różnych miejscach, podróże nie są nudne i ciągle chce się więcej i więcej. Stolica Portugalii wcale mnie nie zniechęciła do dalszego eksplorowania tego niesamowitego kraju. Wręcz przeciwnie. Uznałam, że skoro to miasto mi się aż tak bardzo nie podobało, to na pewno nadal są gdzieś jeszcze miejsca, które będę potrafiła docenić znacznie bardziej. Z Lizboną żegnałam się więc bez żalu.