Rano, jak zwykle, bez pośpiechu, bo i żadnego konkretnego planu nie miałyśmy. Dopiero przy śniadaniu krystalizuje nam się jakaś idea i postanawiamy pojechać do Ávili. Dla mnie miasto to było znane głównie za sprawą św. Teresy, o której dużo mówiło się na lekcjach języka polskiego. Nie miałam natomiast bladego pojęcia, że Ávila jest jednym z najpiękniejszych i najlepiej zachowanych miasteczek obronnych Hiszpanii, no a starówka jest wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. I generalnie wszystko by mi się tam bardzo podobało, gdyby nie jeden mały szczegół. Jaki? Dowiecie się, jak tylko wysiądziemy z pociągu...

Powszechnie mówi się, że na Majorce w ciągu roku jest ponad 300 słonecznych dni. Nie sprawdzałam tego, ale może być to prawda, bo mało kiedy zdarza się taki dzień, że słońce w ogóle się nie pokazuje. Klimat Majorki zalicza się do śródziemnomorskiego z łagodną zimą i upalnym latem. Niemalże przez cały rok panuje na wyspie wysoka wilgotność powietrza, a to tylko potęguje odczuwalność wysokich i niskich temperatur - to znaczy, latem jest gorąco a powietrze jest ciężkie i trudno się oddycha, natomiast zimą pomimo braku ujemnych temperatur wilgoć sprawia, że chłód odczuwa się ze zdwojoną siłą. Latem ukojeniem staje się morska bryza, niestety tylko na wybrzeżu. Natomiast zimą wybawicielem okazuje się słońce. Oczywiście jest chłodno, pada deszcz, czasami nawet w górach pojawia się śnieg, a w zeszłym roku również w nizinnych rejonach Majorki sypało białym puchem, ale słońce robi robotę i zima na Majorce jest wspaniałym okresem.