"Opanuj Gniew" czyli podróż do średniowiecza

Na świecie jest tyle pięknych miejsc. Odkrytych i tych jeszcze nieznanych większej liczbie ludzi. Są takie, do których chcielibyśmy dotrzeć. I te, gdzie już byliśmy. Z miejscami jest jak z książkami. Jest ich tyle, że nie sposób zobaczyć je wszystkie. Życie jest zbyt krótkie. Dlatego raz odwiedzone miejsce zostaje wykreślone z listy i można ruszyć na podbój kolejnych. Jednak są też takie miejsca, do których wracamy nawet po kilka razy. Rodzinne miasto, wakacyjna destynacja z dzieciństwa, albo inne miejsca, które są "po drodze".

Gniew jest taką miejscowością, do której powracałam nieświadomie. Nawet moje pierwsze spotkanie z Gniewem było przypadkowe. W 2006 byliśmy z rodziną w okolicy na wiśniach. Ponieważ dzień był naprawdę piękny, nie mogliśmy tak po prostu wrócić do domu. Chcieliśmy w pełni wykorzystać pobyt poza domem. I tak na mapie pojawił się Gniew. 

Wysiadając z samochodu czułam się tak, jakbym wysiadała z wehikułu czasu. Nagle znalazłam się na średniowiecznym dworze. Tłumy ludzi. Mieszczanie, dworzanie, rycerze i ich giermkowie. Herold próbował przekrzyczeć tłumy wywołując nazwiska kolejnych rycerzy, którzy mieli stawić się w szrankach. Bo tego dnia odbywał się turniej rycerski. 

To był mój pierwszy kontakt z rekonstrukcjami historycznymi. Byłam wniebowzięta. Tym bardziej, że sama mogłam na moment stać się częścią tej średniowiecznej scenerii: 

Będąc już na dworze zamkowym, wypadałoby również wejść do zamkowych komnat. Zamek zwiedzamy z przewodnikiem, który jest wliczony w cenę biletów: ulgowy 10zł, normalny 15zł

Godziny zwiedzania i dodatkowe informacje znajdziecie na stronie internetowej.

Zamek w Gniewie został wybudowany przez Krzyżaków na początku XIVw. Był jednym z najpotężniejszych zamków krzyżackich na lewym brzegu Wisły. Po II pokoju toruńskim Gniew został włączony do ziem polskich, a zamek stał się siedzibą starostów polskich. Rezydował tam również Jan Sobieski, który nieopodal zamku wybudował pałacyk dla swoje żony. Budynek ten uległ zniszczeniu, ale został odbudowany i obecnie mieści się w nim hotel.

W zamkowych komnatach oprócz wystaw poświęconych Krzyżakom i średniowiecznym wojownikom, natykamy się również na historię II wojny światowej. Warto nadmienić, że w czasie okupacji niemieckiej w murach zamkowych mieściło się więzienie dla Polaków. 

Dzisiaj obiekt prężnie się rozwija. W Gniewie byłam trzy razy, średnio co pięć lat. I tak jak za drugim razem niewiele dostrzegłam zmian, tak będąc tam w tym roku, doznałam niemałego szoku (nawet się zrymowało :D). 

Teren jest ładnie zagospodarowany. Tam, gdzie niegdyś był parking, dzisiaj rośnie zielona trawka. A tam, gdzie rosły suche trawy, dzisiaj stoją dwa hotele. Również wejście na dziedziniec jest dzisiaj z drugiej strony. Jednak te wszystkie zmiany spowodowały, że zamek jest w jakiś sposób niedostępny, tzn. bez wykupienia biletu, niewiele zobaczymy. Nawet trudno się poruszać po przyzamkowych terenach. Wszystko jest ogrodzone, zastawione, a jak trafimy na czas, kiedy na zamku mają miejsce kolonie tematyczne, to już w ogóle nie mamy pola do popisu. Cóż, wszystkie zmiany mają swoje plusy i minusy. 

Gniew oferuje wiele atrakcji turystycznych. Przy zamku działa park historyczny, z którego pomocą szybko przeniesiemy się w czasie. W okresie wakacyjnym odbywają się tam kolonie dla dzieci i młodzieży, m.in. wakacje z duchami. Organizowane są również takie atrakcje jak nocne zwiedzanie z pochodniami, turnieje rycerskie, spektakle historyczne, czy możliwość rejsu gondolą po Wiśle śladami Jana III Sobieskiego. Chyba każdy znalazłby coś dla siebie. 

Mówiąc o Gniewie nie należy zapominać, że to również ciekawe miasteczko. Stare Miasto o średniowiecznym wyglądzie. Kościół św. Mikołaja. Pozostałości murów obronnych. I Miś Maciuś, z którym wiąże się pewna legenda. 

Jesienią 1626 roku w okolicach Gniewu doszło do starcia wojsk szwedzki z wojskami polskimi. Aby wspomóc rodaków, wszyscy mieszkańcy Gniewu przyłączyli się do walk. Bitwa była tak zacięta, że gdy dzwony kościoła św. Mikołaja biły na mszę, nikt nie pojawił się w świątyni. Oprócz leśnych zwierząt wypłoszonych zgiełkiem walki. Na czele tej niezwykłej społeczności stał Miś Maciuś, który wprowadził swoich przyjaciół do kościoła, gdzie razem modlili się o pokój. W 2010 odsłonięto pomnik słynnego Maciusia. 

PS. Zdjęcia z różnych lat. Jedne lepszej, inne gorszej jakości. 

PSS. Stopniowo będę starała się nadrabiać zaległości na Waszych blogach.