Już nic nie będzie takie samo

Na blogu królują głównie wpisy podróżnicze, które są moją subiektywną opinią dotyczącą miejsc, które udało mi się odwiedzić. Mam nadzieję, że w jakiś sposób udało mi się nimi Was zachęcić do podróżowania i odkrywania tych miejsc samemu. Bo każdy widzi świat inaczej :) 

Ale dzisiejszy post będzie bardziej osobisty, aczkolwiek nadal trochę w temacie podróży, bo o ich skutkach, przede wszystkim tych związanych z Erasmusem. Bo to na tym doświadczeniu chciałabym się dzisiaj skupić najbardziej.

Uniwersytet Masaryka, Brno, Czechy

Odkąd rozpoczęłam studia na Uniwersytecie Gdańskim, wyjazd na Erasmusa stał się moim marzeniem. Wyobrażałam sobie słoneczną Hiszpanię, najlepiej Andaluzję. Na śniadanie pan con tomate. Do kolacji wino tinto. I tak dalej, i tak dalej. A wylądowałam w Czechach, w Brnie, w którym przez większość mojego pobytu padało. Tak, nawet teraz pada. Ale w ogóle nie żałuję. To było najlepsze pół roku w moim życiu. Choć tak naprawdę przygoda z Erasmusem rozpoczęła się dużo wcześniej (rekrutacja, dokumenty, wszystkie przygotowania - pisałam o tym tutaj) i tak naprawdę nigdy się nie skończy. Bo Erasmus to nie jest ten czas, który się spędza na zagranicznej uczelni. To znacznie więcej i właściwie trudno powiedzieć, co tak dokładnie. Chyba trzeba to przeżyć, żeby zrozumieć i zdać sobie sprawę, że Erasmus zmienia wszystko. Już nic nie jest takie samo, jak było przed wyjazdem. Nic. 

Budapeszt, Węgry

Siedzę w swoim pokoju i patrzę na tą walizkę i wiem, że kolejny etap tej przygody właśnie dobiega końca. Jutro wsiądę w autobus i już nie wrócę. Do Brna wrócę, tego jestem pewna, bo to miasto stało się moim drugim domem. Ale już nie wrócę do tego momentu. Bo to Brno z przyszłości nie będzie tym samym Brnem, z którym się teraz żegnam.

Mikulov, Czechy

Idealnie pamiętam mój pierwszy dzień w Brnie. Byłam zmęczona podróżą, potwornie śpiąca i do tego tak bardzo zagubiona. Ale świeciło słońce i było tak przyjemnie ciepło, a ja się gotowałam w tej kurtce z polarem, bo oczywiście w Polsce, jak wyjeżdżałam, było zimno. 

Brno, Czechy

Pierwsze tygodnie to przede wszystkim poznawanie i akomodacja. Mnóstwo nowych ludzi, standardowe pytania: jak się nazywasz? skąd jesteś? co studiujesz? Ale teraz i tak się tego nie pamięta, tym bardziej, jeśli widziało się tych ludzi tylko raz. A potem spotykasz na swojej drodze osoby, które stają się naprawdę ważne. Wspólne podróże, rozmowy, posiłki i przede wszystkim mnóstwo pięknych wspomnień.

Šakvice, Czechy

I nagle bach! Koniec. Nadszedł czas pożegnania. I to jest kolejny dzień, który będę bardzo dobrze pamiętać. Aczkolwiek w porównaniu z pierwszym dniem w Brnie, dzień pożegnania będzie należał do tych z kategorii smutnych wspomnień. Powiedzieć do widzenia nie jest trudno, kiedy wiesz, że wrócisz, ale kiedy zdajesz sobie sprawę, że to naprawdę koniec... Już nic nie będzie takie samo...

Bratysława, Słowacja

Będę tęsknić. Ale nie żałuję niczego. Erasmus to jest niesamowita przygoda i jestem niemalże pewna, że każdy kto tego doświadczył, może powiedzieć, że to była najlepsza decyzja w jego życiu.