Zima na Kaszubach

W ostatnim czasie pogoda była tak ładna, że nie potrafiłam usiedzieć przed komputerem, żeby coś dla Was napisać. Każdą wolną chwilę wykorzystywałam na to, żeby łapać promienie słońca. No a druga kwestia to taka, że jak na razie, jeśli świeci słońce, na dworze jest cieplej niż w mieszkaniach a ja nie chciałam marznąć, to też wychodziłam ile się dało. Tym samym cały mój plan aktywnego pisania legł w gruzach i zamienił się w spacery i słuchanie audiobooków, do których się przekonałam całkiem niedawno. Na dzisiaj też był plan, żeby zrobić sobie kolejną wycieczkę rowerową, ale jest troszkę niemrawo za oknem i zamiast ryzykować, że zmoknę, piszę.

 

Odkąd jestem na Majorce, zupełnie zapomniałam o białej, mroźnej zimie i choć obiecałam Mo. że pochwalę się zimowymi zdjęciami z Kaszub, słoneczko nie nastrajało, by wracać wspomnieniami do śnieżnych krajobrazów. Dzisiaj słońce ukrywa się za grubą warstwą ciemnych chmur, toteż na chwilę wchodzę w zimowy nastrój, żeby definitywnie pożegnać się Panią Zimą w tym sezonie. Tym razem więcej zdjęć, gadania mniej. Cieszcie oczy. Bo taka piękna zima zdarza się raz na kilka lat. 

W 2021 zima zaczęła się wraz z początkiem grudnia. Troszkę jak w jakimś filmie, pierwszy dzień grudnia a za oknem śnieg. I praktycznie cały tamten miesiąc był śnieżny i chłodny. Najfajniejsze w tym wszystkim to to, że wreszcie doczekałam się białych świąt. To Boże Narodzenie było wyjątkowe. Nie tylko ze względu na aurę, ale też dlatego, że tym razem mogłam je spędzić wraz z rodziną, gdzieś na pięknej kaszubskiej wsi. 

Zdjęcia, które Wam tutaj pokazuję są robione w różnym momencie i na dodatek różnymi aparatami, stąd też różne ich wymiary. Wciąż jeszcze nie mogę się zdecydować, który wymiar zdjęć podoba mi się najbardziej, więc eksperymentuję. Poza tym, kiedy zabrałam się za przygotowywanie zdjęć, okazało się, że nie wszystkie zgrałam na komputer; niestety część została na karcie pamięci w aparacie, a aparat w Polsce. Ale i tak udało mi się wybrać ich całkiem sporo z tego, co tutaj miałam. 

Chociaż zachwycałam się ogromnie tymi pięknymi zimowymi dniami, cieszę się, że obecnie jestem na Majorce i za oknem mam troszkę inne oblicze zimy. Bo cały problem z tą polską zimą tkwi w tym, że słonecznych i mroźnych dni jest bardzo niewiele. Większość to plucha i szaruga. Jednym słowem fuj. Takiej zimy nie lubię i takiej zimy nie fotografuję. Podczas mojego pobytu w kraju też się trafiły takie dni i wówczas marzyłam tylko o tym, aby zmienić strefę klimatyczną. 

Jak tak teraz patrzę na te zdjęcia, to jestem z nich naprawdę zadowolona. Nie jest to mistrzostwo fotografii, ale widzę znaczną poprawę moich fotograficznych umiejętności od początków blogowania. Kiedyś myślałam, że tylko zdjęcia z egzotycznych miejsc mogą być zachwycające, a okazuje się, że nawet kilka metrów od domu czeka na nas piękno świata; czasami wystarczy po prostu spojrzeć na ten świat pod trochę innym kontem. Nie chcę, żebyście sobie teraz myśleli, że popadam w samozachwyt. Najczęściej jestem bardzo krytyczna wobec samej siebie, ale uczę się też dostrzegać to, co wychodzi mi dobrze i nie doszukiwać się w tym na siłę błędów. Nikt nie jest perfekcyjny. Nikt też nie jest kompletną katastrofą. Warto czasami chwalić siebie samego. Bo jak będziemy się tylko nad sobą użalać, do niczego nie dojdziemy, czyż nie?