Portocolom ~ spacer po Porcie Gołębi

Dzisiaj zabieram Was na spokojny spacer po jednym z piękniejszych portów, jakie widziałam na Majorce. Do Portocolom po raz pierwszy trafiłam całkiem przypadkowo podczas mojej pierwszej podróży na Majorkę. Nie trudno było się zauroczyć. Wielobarwne kamienice, tradycyjne łodzie rybackie i niesamowite kolorowe garaże wodne. Zawsze z przyjemnością tam wracam. Miejsce jest bardzo fotogeniczne. I przede wszystkim, pomimo swojej popularności, bardzo spokojne. 

Portocolom jest typowym rybackim miasteczkiem. Już sama nazwa wskazuje, że leży nad morzem i jest miejscowością portową, Portem Gołębi, jak go nazwali starożytni Rzymianie. Początkowo miejscowość była dość słabo zaludniona, wszystko przez groźbę ataku piratów. Tylko nieliczni rybacy osiedlili się w pobliżu naturalnego portu. Choć obecnie Portocolom wcale takim małym miasteczkiem nie jest, zachowuje swój rybacki charakter. W szczególności widać to, spacerując nabrzeżem i podziwiając wielokolorowe garaże dla łodzi oraz same kutry.

Chociaż tamtego dnia wiało, że aż głowy urywało, przyjemnie było tam wrócić i pospacerować po okolicy. Kiedy dotarłam tam po raz pierwszy trzy lata temu, Portocolom zauroczyło mnie swoim klimatem. Chociaż czasy się zmieniły, ja się zmieniłam, Portocolom wciąż jest tym samym spokojnym miasteczkiem. 

Żeby nie chodzić tymi samymi ścieżkami, tym razem postanowiłam udać się na spacer aż pod samą latarnię morską. Z perspektywy portu wydaje się być dość daleko, ale wbrew pozorom wcale tak nie jest. Można tam dojechać samochodem, a można też wybrać się na pieszo, co zdecydowanie bardziej polecam. Jest tam wybudowana kładko-ścieżka (nie wiem, jak to dokładnie nazwać) i idziemy nią pośród krzewów, ale z dala od ulicy i wciąż z widokiem na port. Spacer to jakieś pół godzinki idąc z portu. Niestety nie można podejść pod samą latarnią, gdyż dostępu do niej strzeże wysoka brama. Trudno ją też stamtąd zobaczyć w pełnej krasie. Dużo lepiej prezentuje się patrząc na nią z przeciwległego brzegu portu. 

Ta granatowo biała latarnia jest jedną z najczęściej fotografowanych na Majorce. Została otwarta w 1863 roku a w 1965 zelektryfikowana. Mierzy 25 metrów (na przestrzeni lat była kilkukrotnie powiększana)  i sięga 45 m n.p.m. Chciałam Wam też napisać, z jakiej odległości widać jej światło, ale trafiłam na dość rozbieżne informacje i nie wiem, która jest prawdziwa: 10 i 20 mil morskich. Może ktoś się lepiej zna na latarniach i mógłby oszacować, która odległość jest bardziej realna. 

Choć naprawdę fajnie jest się wybrać na taki spacer, latarnię dużo lepiej widać z innych punktów. Ale jak wspomniałam, nie był to czas straconym. Zatrzymałyśmy się też na chwilę na niewielkiej plaży Arenal des Ases, skąd miałyśmy świetny widok na cały port. Tak jak latarnia lepiej prezentuje się z perspektywy portu, tak port wygląda dużo okazalej, gdy spojrzymy na niego z przeciwległej strony zatoczki. 

Najpiękniejszą częścią Portocolom jest Es Riuteó, czyli właśnie ta bardzo charakterystyczna część portu z kolorowymi wodnymi garażami (barraques) i zacumowanymi tradycyjnymi łodziami rybackimi los llaüts. Jednak oprócz kutrów jest tam też mnóstwo niewielkich jachtów i żaglówek.

Później udałyśmy się na drugą stronę miasteczka, tę bardziej turystyczną, z hotelami, restauracjami i największą plażą piaszczystą w okolicy - Cala Marçal. Niektórzy twierdzą, że jest to jedna z ładniejszych zatoczek. Mnie jakoś specjalnie nie zachwyciła. Przyjemna, nie powiem. Duża, jak na standardy południowych zatoczek. Jednak nie ma w sobie tego czegoś... A może ja już po prostu jestem znudzona tymi plażami i wszystkie wyglądają dla mnie tak samo? Mimo wszystko wciąż czerpię mnóstwo radości z odkrywania nowych dla mnie miejsc. 

Cieszę się też, że pomimo tego przenikliwego do szpiku kości chłodu, zostałam w Portocolom aż do zachodu słońca. Jestem zachwycona wieczornymi zdjęciami stamtąd. I to niebo...

I to by było na tyle, jeśli chodzi o Portocolom. Na pewno jeszcze nie raz tam wrócę, bo miasteczko jest naprawdę fotogeniczne. Nie wiem tylko kiedy, bo ostatnio moja lista miejsc do odwiedzenia rośnie na potęgę. Niestety tradycyjna weekendowa pogoda lubi mi zmieniać plany, więc ostatnie wycieczki są w głównej mierze uzależnione od aury, czyli czasami jestem po prostu zmuszona zostać w domu. Dobija mnie to potwornie, bo w ciągu tygodnia świeci słonka i jest tak pięknie, że aż ciągnie, żeby gdzieś wybyć, niestety ilość wolnego czasu o poranku mam ograniczoną, więc zazwyczaj kończy się na niedługich spacerach, z których czasem wrzucam jakieś zdjęcia na instastory. Przy okazji zachęcam do śledzenia mojego Instagrama właśnie :)

Wyświetl ten post na Instagramie.

Post udostępniony przez Julia (@jula.tamizpowrotem)

 

Na koniec mam jeszcze do Was jedno pytanie, a właściwie chodzi o wyrażenie opinii. Która wersja logo podoba Wam się bardziej? Z białym czy granatowym tłem?