Prehistoryczna Nekropolia

Jest takie miejsce, do którego bardzo lubię wracać. Jest to jedna z moich ulubionych plaż na Majorce. Nie jestem w stanie zliczyć, ile razy już tam byłam, ale zawsze aura jest taka sama: raczej pochmurno, niezbyt ciepło w stosunku do temperatur charakterystycznych dla danej pory roku. Zaczynam się już zastanawiać, czy to może wina tego miejsca i po prostu zawsze jest tam tak smutno, czy to po prostu moje dziwne szczęście? Jednak pomimo smutnej pogody, na jaką tam trafiam, wciąż jest to jedno z tych miejsc, do których mogę wracać i wracać i nigdy mi się nie znudzą. 

Dzisiaj nie będę Wam jednak pokazywać plaży, o której mowa - Son Real, a opowiem Wam o największym zabytku archeologicznych na Majorce i unikatowym w skali całego kraju, który znajduje się właśnie na terenie Son Real. Mowa o Cmentarzysku Fenicjan, nekropolii talajotycznej, która pełniła swe funkcje na przestrzeni kilku stuleci (VII w. p.n.e. - I w. p.n.e.). Na obszarze 800 m2 odkryto 110 grobowców ze szczątkami ponad 300 osób, dary grobowe (biżuteria, ceramika, broń), a także ślady po celebracji uczt pogrzebowych i innych rytuałów pogrzebowych.

Nekropolia znajduje się nad samym brzegiem morza, pomiędzy Can Picafort a plażą Son Real. Dotrzeć można tam jedynie pieszo lub ewentualnie drogą morską, jeśli macie własną jednostkę pływającą. Spacer na szczęście nie jest zbyt wymagający. Z Can Picafort (z dzielnicy Son Baulo), to jakieś 20 minut w jedną stronę, podobnie z parkingu przy fince Son Real. 

Cmentarzysko, pomimo swojej bliskości do morza, zachowało się w bardzo dobrym stanie. Groby położone bliżej brzegu są podniszczone, ale te bardziej w głębi lądu, przetrwały do naszych czasów bez większych uszczerbków. Znajdują się tam grobowce o różnych kształtach. Dzięki badaniom prowadzonym w połowie XX wieku, wiadomo, że te na planie koła są najstarsze (datowane na VII w. p.n.e.) i przypisuje się je kulturze autochtonicznej Majorki, natomiast te w formie podkowy oraz na planie prostokąta są nowsze. Z analiz archeologicznych wynika również, iż początkowo nekropolia służyła głównie arystokracji, a dopiero w późniejszym okresie zaczęto tam chować również zmarłych przynależących do biedniejszych klas społecznych. 

Chociaż cmentarzysko jest dość dobrze zbadane, archeolodzy nie potrafią powiedzieć nic konkretnego na temat ewentualnego miejsca osady zamieszkiwanej przez tych, którzy zostali tam pogrzebani. Przypuszcza się, że mogła ona się znajdować gdzieś na terenie gospodarstwa Son Real, jednak wciąż jest to tylko przypuszczenie. Istnieją też opinie, że cmentarzysko mogło służyć ludziom nie tylko z jednej najbliższej osady, ale nawet z całej wyspy, jako że odnaleziono tam grobowce właśnie tych najbogatszych, najbardziej znaczących, którzy utworzyli sobie całe rodzinne panteony. 

Największym problemem wszystkich zabytków archeologicznych jest to, że są bardzo stare i nie ma żadnych dokumentów pisanych, więc trudno cokolwiek o nich powiedzieć. Choć wiele jest do siebie podobnych i dzięki temu można je w jakiś sposób zakwalifikować, wciąż pozostaje zbyt wiele pytań bez odpowiedzi. Bo czy tamte ludy nie mogły wychodzić poza schematy? Archeologom się wydaje jedno, a rzeczywistość mogła być zupełnie inna. Niemniej jednak bardzo prawdopodobnym wydaje się teoria, że nekropolia była znacznie większa, niż dzisiaj obserwujemy. W niewielkiej odległości od lądu znajduje się malutka wysepka Illot des Porros, która niegdyś była połączona z lądem. Co więcej, na niej również znajdują się pozostałości cmentarzyska. Czas zrobił swoje i morze zabrało na dno część grobowców. Na wyspę jednak nie ma innego dojścia, jak drogą morską, więc niestety Was tam nie zabiorę. Ale i tak spacer po samej okolicy cmentarzyska dostarcza miłych wrażeń wizualnych i nie tylko. 

Pomimo, że jest to największy tego typu zabytek na Majorce, nie jest zbyt popularny wśród turystów. Pewnie głównie dlatego, że nie można tam podjechać samochodem, tylko trzeba się trochę zmęczyć, czasami idąc w pełnym słońcu. Ale gwarantuje, że właśnie takie miejsca są najfajniejsze. Nie ma tam tłumów, jest spokojnie i może nawet nieco mistycznie. Cieszę się, że mogę takie miejsca odkrywać i Wam je pokazywać.