City break ~ Spacerkiem po nadwiślańskim mieście

Obecnie mamy taki czas, kiedy pogoda coraz ładniejsza, słonko świeci, jest cieplutko przez co nogi aż podrygują pod biurkiem, żeby tylko wyrwać się z czterech ścian i ruszyć na podbój świata. Chciałoby się wyruszyć za miasto i cieszyć naturą. Niestety nie zawsze jest to możliwe, bo szkoła, studia, praca... Ale w mieście też można poczuć się jak na wakacjach. No, prawie :)

Zapraszam na spacer po Toruniu. 

Na świecie jest na pewno wiele pięknych miast. Nawet w samej Polsce można by się sprzeczać, które z miast jest tym naj. Ale dla mnie to właśnie Toruń staje na najwyższym stopniu podium. Nie ma tu tylu zabytków, co w Krakowie; brak też rozbudowanej historii, jak w przypadku Gdańska; nie jest to kierunek tak często wybierany jak Wrocław. Ale Toruń ma w sobie coś wyjątkowego, co sprawia, że z każdą kolejną wizytą zakochuję się w tym mieście coraz bardziej. 

Tym razem swoje kroki skierowałam w stronę Parku Bydgoskiego. Ogromny obszar zieleni i ciszy. Czyściutki (przynajmniej ja nie zauważyłam żadnych śmieci walających się po ziemi). Naturalny - piaszczyste ścieżki w niektórych rejonach przypadły mi do gustu, choć niekoniecznie są wygodne do chodzenia np. w sandałach. Ale przywodziły mi namyśl nadbałtyckie przejścia na plaże. Czułam się tam jak u siebie. A to chyba najważniejsze, by po prostu czuć się dobrze w odwiedzanym miejscu. 

Jednak, gdy przyjeżdża się do miasta z tak piękną historyczną zabudową, nie sposób ominąć wizyty na starówce. Tym bardziej, że zatrzymałam się u koleżanki w zabytkowej części Torunia. 

Ach, ta cegła... Nie będę się rozwodzić nad tym, jak bardzo lubię ten specyficzny chłód bijący od rudoczerwonych murów, ich szorstkość i tę aurę tajemniczości pomieszaną z historią opowiadaną przez budynki, które tyle "widziały"... Wystarczy tylko kawałek odejść pomnika Kopernika, skręcić w jakąś wąziutką uliczkę i nawet nie trzeba się zbytnio wysilać, żeby oczyma wyobraźni zobaczyć powozy przeciskające się między tłumem przekupek, usłyszeć stukot kopyt, jakieś gdakanie zniecierpliwionych kur i poczuć woń średniowiecza. Z tą wonią to przesadziłam. Nie tak łatwo wyobrazić sobie raczej nieprzyjemny zapach, kiedy zza rogu "wyłania" się zapach toruńskiego piernika. 

Skoro już wspomniałam o najpopularniejszym przysmaku z Torunia, muszę też napisać o innym przepysznym deserze. Lody. Już na długi czas przed wizytą w Toruniu czytałam o słynnych lodach od Lenkiewicza. W końcu nadszedł czas, by sprawdzić, czy faktycznie są takie dobre. Tego smaku nie da się opisać. Trzeba po prostu spróbować. Także, jeśli będziecie w mieście Kopernika, koniecznie skosztujcie tych rajskich lodów. Obiecuję, nie pożałujecie. A jeszcze lepiej smakują nad brzegiem Wisły :)