Kwitnące migdałowce czyli wiosna na Majorce

Wszyscy wiemy, że Japonia to kraj kwitnącej wiśni, ale czy wiedzieliście, że Majorka to wyspa kwitnących migdałowców? To one są pierwszym zwiastunem wiosny w regionie i przynoszą nadzieję na cieplejsze dni i koniec krótkiej aczkolwiek dającej nieźle w kość zimy. I to właśnie im poświęcę dzisiejszy wpis.

 

Kiedyś pojawiły się już pewne wzmianki na temat majorkańskich migdałów tutaj na blogu, ale teraz skupię się na nich nieco bardziej, bowiem migdał jest jednym z najważniejszych dóbr produkowanych na Majorce i zdecydowanie zasługuje na swoje pięć minut. Niegdyś Majorka zajmowała pierwsze miejsce na liście największych producentów migdałów, obecnie jest na drugim na rzecz Kalifornii, która swoje migdałowce zawdzięcza właśnie Majorce. W XVIII wieku franciszkanin majorkańskiego pochodzenia Junípero Serra wyjechał do Kalifornii, by zakładać misje. Zabrał ze sobą również sadzonki migdałowców, które z czasem stały się jednym z najważniejszych elementów kalifornijskiej ekonomii.

Również na Majorce migdały są ważną częścią lokalnej ekonomii i gospodarki. Większość migdałów znajduje zastosowanie w gastronomii. Nie można tutaj nie wspomnieć o kultowej tarta de almendra, czyli majorkańskim cieście migdałowym podawanym najczęściej z lodami waniliowymi. Będąc na Majorce po prostu trzeba jej spróbować. Bardzo popularne są też lody migdałowe, których ja osobiście w Polsce nigdy nie spotkałam. Początkowo niezbyt byłam przekonana do ich smaku, ale z czasem zaczęłam bardzo doceniać tę migdałową nutkę. 

Spora część migdałów wykorzystywana jest również w przemyśle kosmetycznym. Często spotykane są migdałowe żele pod prysznic, które uwielbiam. Ale moim faworytem wśród migdałowych kosmetyków jest peeling do twarzy. Nie wiem, czy można takie kupić w sprzedaży detalicznej. Ja dostałam taki peeling od dziewczyny, która prowadzi swoją własną lokalną firmę i produkuje kosmetyki naturalne. Cudeńko.

Niestety na początku XXI wieku wiele z upraw migdałowców zostało zapomniane. Z resztą podobnie stało się z całym sektorem rolniczym. Wiele osób postanowiło się przekwalifikować i zająć się turystyką, która wydawała się wówczas idealnym źródłem dochodu. Ostatnie lata pokazały jednak, że w jednej chwili cały świat może się wywrócić do góry nogami, a turystyka z dnia na dzień może upaść. Obecnie rolnicza część Majorki przeżywa swój renesans, więc może pewnego dnia Majorka znów obejmie pierwsze miejsce na liście największych producentów migdałów. Tym bardziej, że kwitnące migdałowce okazują się także być jedną z atrakcji turystycznych.

Czas kwitnienia migdałowców przypada na przełom stycznia i lutego. To właśnie wtedy dni stają się nieco cieplejsze i wiosna śmiało zagląda na Majorkę. Istnieje wiele różnych gatunków migdałowców, więc nie wszystkie kwitną w tym samym momencie, ale i tak spektakl jaki nam oferują jest niesamowity. Poza tym dzięki temu, że czas kwitnienia jest różny, możemy dłużej je podziwiać. Migdałowce mogą kwitnąć na biało lub różowo. Różowe kwiaty przypisuje się tzw. migdałowcom gorzkim (almendro amargo) a białe migdałowcom słodkim (almendro dulce).

Pomimo tego, że Majorka wcale nie jest aż tak dużą wyspą, tutaj również wyróżnia się regiony i każdy słynie z czegoś innego. Nie wszędzie możecie podziwiać rozległe winnice. Podobnie jest z migdałowcami. Największe ich zagęszczenie to rejony środkowego Raiguer, czyli tereny u podnóża Tramuntany: Santa María, Consell, Inca, Selva... Jednak również centralna Majorka, czyli ta najbardziej rolnicza może się pochwalić przepięknymi plantacjami migdałowców. Co prawda nie są one tak okazałe, jak te w pobliżu Tramuntany, ale przecież nie o same migdałowce chodzi, a o całość krajobrazu. Ja postanowiłam się wybrać na niedługą przejażdżkę rowerową szlakiem kwitnących migdałowców i to właśnie z tamtej wycieczki jest większość zdjęć, które Wam dzisiaj tutaj pokazuję. Te wszystkie drzewka na pastwiskach to właśnie migdałowce. Niestety większość już wówczas przekwitła. Trochę się spóźniłam z tą wycieczką. 

Pla de Mallorca to tereny nizinne idealne dla amatorów rowerowych wycieczek. Znajdziecie tutaj sporo niewymagających tras, które można sobie dowolnie modyfikować. Ponieważ mnie szlak kwitnących migdałowców wydawał się nieco krótki, przedłużyłam go sobie i zahaczyłam o trasę, na której królują wiatraki. O samych wiatrakach też jeszcze powstanie osobny wpis :)

Pomarańczowy szlak migdałowy Els Ametllers nr 4 jest przeznaczony i dla rowerzystów, i dla pieszych. Jednak niektóre jego odcinki nie są zbyt przyjemne dla piechurów, bo wiodą nieco większymi i częściej uczęszczanymi drogami. Na rower idealnie, bo w miarę szybko można taki odcinek pokonać i potem już mniejszymi drogami można zmienić tempo na bardziej spacerowe. U mnie prędkość była bardzo malutka, bo co chwilę się zatrzymywałam, żeby zrobić jakieś zdjęcie. Lubię rower, ale minusem jest fakt, że trudno się wtedy robi zdjęcia, ale że ruchu nie było prawie żadnego, swobodnie mogłam się zatrzymać niemalże w każdym miejscu i pstrykać. I choć celem były migdałowce, najwięcej czasu spędziłam przy owieczkach. Później chciałam pojechać tam jeszcze raz o złotej godzinie i tak też zrobiłam, niestety wówczas owieczki były już w domu. Szkoda, bo coś czuję, że zdjęcia byłyby naprawdę fajne. Ale jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma, czy jakoś tak.

Poza migdałowcami i owieczkami na trasie można podziwiać rozległe pola uprawne, bo w końcu jesteśmy w samym centrum rolniczej Majorki. Jak już wspomniałam wyżej, rolnictwo na Majorce było niegdyś bardzo ważną gałęzią gospodarki; później na rzecz turystyki pozostawiono wiele terenów samym sobie, a obecnie (najprawdopodobniej na skutek pandemii) ponownie wiele młodych ludzi wraca do pracy w rolnictwie. Z pewnością nie jest to zajęcie łatwe, ale ostatnie lata udowodniły nam, że jednak warto, bo nigdy nic nie wiadomo. 

Musicie mi wybaczyć ilość zdjęć, ale w ostatnim czasie napstrykałam ich tyle, że nie mogłam się zdecydować, które Wam pokazać. Mam nadzieję, że zanadto Was nie zanudzam tymi wiejskimi widokami. Ja osobiście rozpływam się za każdym razem, gdy patrzę na te tereny. Nawet sobie nie wyobrażacie jak miło się tamtędy spaceruje i jeździ na rowerze. Szkoda tylko, że ostatnio pogoda jakaś taka niemrawa i już nie mam takich pięknych zachodów słońca, jak chociażby na poniższych zdjęciach. 

Na koniec mam jeszcze do Was pytanie. Czy Wam czas też tak szybko leci? Bo ja ostatnio nie wiem, kiedy właściwie dni mijają, co się nie obejrzę, to już znowu poniedziałek i szczerze mówiąc nie wiem, czy jest jakieś remedium, żeby ten czas spowolnić. Macie jakieś pomysły, sprawdzone sposoby? Bo jak tak dalej pójdzie, to się nagle obudzę i będzie już grudzień :D