Gdzie się podziały muchomory?

Jakiś czas temu wybrałam się na spacer do lasu. W poszukiwaniu grzybów, oczywiście. Ale nie takich zwyczajnych, jadalnych - bo takich to nie widzę... Natomiast bardzo lubię podziwiać muchomory. Wzięłam więc aparat i ukryłam się pod gęstą kopułą koron drzew.

Niestety, ku mojej rozpaczy, muchomorów nie znalazłam (za wyjątkiem tego wyblakłego poniżej). Nie wiem, jak to w ogóle możliwe. Żadnych grzybów nie było w tym lesie, a ludzie z pełnymi koszami wracali do domów... I jeszcze jeden trujak postanowił nie bawić się ze mną w chowanego. 

Toteż obiektyw skierowałam w inną stronę i jest trochę lasu, trochę wsi... 

Przy okazji tego postu przypomniało mi się o pewnym wierszyku, który kiedyś naskrobałam. Chciałam się nim z Wami podzielić, ale najwidoczniej uznał, że jest aż tak beznadziejny i gdzieś się ukrył w odmętach moich notatek... Może na całe szczęście :)

Lubię polską złotą jesień. Kiedy świeci słońce, niebo jeszcze nie zasnute chmurami, a liście na drzewach aż się mienią kolorami. Niestety w tym roku coś słabo z tą piękną jesienią. Drzewa się tylko zażółciły, a liście już zaczęły opadać. To chyba przez to gorące suche lato... Ale to, co mamy też jest ładne. Nie warto narzekać ;)