Moja nowa rzeczywistość czyli skutki Erasmusa

Kto śledzi mojego bloga, wie, że przygoda z Erasmusem wiele zmieniła w moim życiu i teraz już nic nie jest takie samo jak przedtem, a już na pewno nie ja. Nie jest to zmiana widoczna gołym okiem, ale przeze mnie bardzo dobrze odczuwalna. Jestem bardziej otwarta na świat i ludzi i, co najważniejsze, nie boję się nowego i korzystam z życia na tyle na ile mogę, bez ograniczeń. Poza tym, nie potrafię usiedzieć w miejscu. Z jednej strony to fatalna cecha, bo gdy jestem w domu, aż mnie nosi i nie potrafię się skupić na nauce, chciałabym być ciągle gdzieś, a przecież nie zawsze można. Z drugiej strony jest to genialny bodziec do poszerzania własnych horyzontów i mapy odwiedzonych miejsc. Ale do czego zmierzam?

Otóż po powrocie z Czech, stale w mojej głowie układały się nowe plany podróżnicze. Z racji studiów niewiele mogłam zrobić, ale w trakcie wakacji postanowiłam zaszaleć. Postanowiłam wyjechać z dala od domu, by zamieszkać z inną rodziną i stać się jej częścią, poznając przy okazji inną kulturę, język, tradycje. Aktualnie mieszkam na Majorce z moją host rodziną. Pracuję, choć może nie jest to słowo idealne w tym przypadku, jako au-pair - najprościej mówiąc - opiekunka.

Pożegnanie z Polską - lotnisko Modlin

Od dawna było to moje marzenie, ale ciągle coś mnie powstrzymywało: bałam się zaryzykować, szkoda mi było pieniędzy na agencję, która pomaga przy szukaniu rodziny i później, w razie problemów, stara ci się pomóc; nie wiedziałam jak to wszystko zorganizować. Tego roku, z większą odwagą, zaczęłam szukać host rodziny na własną rękę na stronie zrzeszającej au-pair i rodziny. Były chwile zwątpienia, kiedy nikt nie odpisywał na moje wiadomości. Poza tym zależało mi na Majorce, a większość rodzin była z Hiszpanii kontynentalnej. Niemniej jednak, fakt, że wybrałam sobie konkretne miejsce, zawężał pole poszukiwań i łatwiej było mi wybrać rodziny, z którymi ewentualnie chciałabym zamieszkać.

Pożegnanie z polskimi chmurami

Pożegnanie z Polską - ostatnie widoki

Moją obecną rodzinę znalazłam przypadkowo. Właściwie już prawie się dogadałam z inną, jednak był mały problem, chcieli, żebym przyjechała w połowie czerwca, a wtedy jeszcze miałam sesję egzaminacyjną, więc nie bardzo mogłam. I wtedy zaczęłam rozmawiać z moją obecną rodziną. Najpierw wymieniliśmy kilka maili, później rozmowa na Skype i decyzja podjęta. Kupiłam bilet i stopniowo zaczęłam się przygotowywać do wyjazdu. 

Widoki z okna na Majorce

Rodzice byli trochę w szoku, jak im powiedziałam, że wyjeżdżam na Majorkę na całe wakacje, ale ogólnie przyjęli to ze spokojem. Trochę gorzej przyjęła to moja babcia, malując czarne scenariusze, że przecież nie znam tych ludzi i że bardzo ryzykuję. Ja tego tak nie widziałam. Może to trochę naiwne, ale to nie było tak, że jadę zupełnie w ciemno. W razie czego, miałam pieniądze, znam język, więc zginąć, bym nie zginęła. Poza tym ta odrobina ryzyka, nadawała kolorów całej tej przygodzie. Najważniejsze to mieć pozytywne nastawienie. Prawda jest taka, że host rodzina ryzykuje tak samo jak au-pair.

Pobliska plaża wieczorami świeci pustkami, a przecież wciąż jest cieplutko

Deptak w Port d'Alcúdia

Do Palmy, tak jak ostatnio, leciałam z Modlina. Sam lot nie trwa długo, bo tylko 3 godziny. Jednak cała moja podróż z domu do nowego domu trwała ponad 12 godzin. Najpierw musiałam się dostać do Modlina, a później czekanie na lotnisku, ponieważ byłam dużo przed czasem, z braku lepszych połączeń kolejowych. W dodatku samolot miał początkowo półgodzinne opóźnienie, które rozrosło się do prawie 1,5h. Dzięki temu udało mi się obejrzeć pierwszą połowę meczu Polska - Kolumbia. Drugiej na szczęście nie widziałam, bo byłam w tym czasie w przestworzach czekając na swoją upragnioną Majorkę.

Efekty wspólnej pracy

W Palmie wylądowałam ok. 00:30. Środek nocy, ale rodzinka cierpliwie na mnie czekała. A ja w sumie byłam całkiem zadowolona, bo w Palmie w tym czasie było ponad 20 stopni, a ja z Polski wyleciałam w kurtce i długich spodniach, bo pogoda nie była zbyt przyjemna. Przynajmniej nie ugotowałam się już na samym początku mojego pobytu na wyspie. 

Z lotniska mieliśmy jeszcze godzinkę samochodem do domu, a wtedy tylko szybki prysznic i do spania, bo podróż było bardzo męcząca. Na szczęście w poniedziałki host mama ma wolne, więc na spokojnie mogła mi wszystko wytłumaczyć co i jak, jak już wypoczęłam. I tak właśnie zaczęła się moja przygoda jako au-pair, która będzie trwać jeszcze dwa miesiące.

Plaża Alcanada

Ermita de la Victoria

Ponieważ nie jestem na wakacjach, nie będzie zbyt wielu podróżniczych postów, ale postaram się Wam pokazać, ponownie, Majorkę nieoczywistą, taką od kuchni. Bo tę z katalogów na pewno kojarzycie - pięciogwiazdkowe hotele z basenami i plaża pełna turystów, głównie z Niemiec. Sama mieszkam w bardzo turystycznym nadmorskim miasteczku, ale patrzę na nie z perspektywy domownika, a nie turysty. Na pewno przygotuję jakiś jeden post o Puerto de Alcudia, które w sezonie jest głośne, natomiast zimą, jakby zabite dechami. Będzie też coś o jedzeniu, bo w te wakacje, próbuję sporo nowych smaków, o fiestach i tradycjach. Ale może i wy macie jakieś propozycje i życzenia, o czym chcielibyście poczytać? Zamieszczajcie swoje propozycje i pytania w komentarzach :)

Dzień św. Piotra w Port d'Alcúdia