Miejski zakątek zieleni ~ czyli w Parku Oliwskim

To nie żaden egzotyczny kraj. Na zdjęciu powyżej widnieje jedna z alejek Oliwskiego Parku. Zaś poniżej rosną jakieś orzechy. W tej chwili nie jestem w stanie powiedzieć, co to za rodzaj. Ale może ktoś z was wie?

Jako dziecko bardzo lubiłam spacerować po Parku Oliwskim. Podobało mi się, że jest taki duży i można było nawet się w nim zgubić. Zawsze podziwiałam barwne kompozycje kwiatowe. A w palmiarni szukałam bananów :) Na kolejnych zdjęciach pokażę wam co nieco, aczkolwiek musicie wiedzieć, że fotografie nie odzwierciedlają rzeczywistości i tylko na nie patrząc, trudno poczuć zapach trawy i otulić się ciepłym wiatrem. 

"Gościu, siądź pod mym liściem a odpocznij sobie"

Wśród ubogich w tym miejscu kwiatów dostrzeżemy i rubensowskie kształty. Ale przyznajcie sami, kamienna rzeźba bierze górę nad roślinami i swoimi atutami przysłania otoczenie. 

Rzeźby upiększające trawniki są jakieś niefotogeniczne. Bo jakkolwiek bym się ustawiła, żadno ze zdjęć nie wyszło mi tak, jakbym chciała. Jedno się ostało, które i tak nie ukazuje szczerości kamiennej postaci. 

Zawsze zastanawiałam się nad znaczeniem rzeźb "pływających" po sadzawkach. Nie przemawiają do mnie. 

Wśród krętych alejek jest też wodospad. Niestety tym razem nie udało mi się zrobić zdjęć z drugiej strony. Wydaje mi się, że jest to najczęściej odwiedzane miejsce w całym parku. 

A na koniec agawa. Jest taka majestatyczna. Tylko ta donica trochę wysłużona...

Na dzisiaj musi wystarczyć. Nawet sobie nie wyobrażacie, jak ogromny problem miałam ze zredagowaniem tekstu do tego posta. I to chyba widać. Dzisiaj dość ubogi wyszedł tekst, ale mam nadzieję, że nie zepsuło to magicznego efektu parku.